Soms zijn er van die momenten waarvan je op het moment zelf niet realiseert hoe belangrijk ze later zouden blijken te zijn. Een aantal jaar geleden waren er 2 van zulke momenten in korte tijd voor mij. Afgelopen week kwamen die herinneringen boven toen ik een bericht kreeg van een van de twee mensen die hierbij betrokken waren. Het zette me aan het denken/mijmeren over wat voor vooroordelen er allemaal zijn en met welke vooroordelen ik zelf gestoeid en afgerekend heb.
Het eerste moment was het moment dat ik leerde hoe ik óók naar mijn overgewicht kon gaan kijken. Via een gezamenlijke vriendin kwam ik contact met een dame die ook een vol figuur had, we zagen elkaar in die tijd regelmatig vanwege een gezamenlijke passie voor salsa/bachata dansen. Wat een openbaring! Voor mij zat een vrouw die haar rondingen meer dan omarmd had, er écht mee op haar gemak was. Een eye-opener voor mij, degene die weliswaar gezond was en geen klachten had van haar overgewicht, maar nog o zo gevoelig was voor de mening van anderen en zich daarom nog steeds wilde verstoppen. Zelfs als anderen er niet waren of wanneer er positieve geluiden kwamen, had ik de negatieve meningen wel hoorbaar in mijn hoofd. De manier waarop zij in het leven stond en afrekende met iedereen die een mening over haar en/of overgewicht had, ik heb er tot op de dag van vandaag nog steeds bewondering voor.
In ongeveer diezelfde periode kreeg ik op een van de danslessen die ik volgde, uit onverwachte hoek een compliment dat nog zo’n eye-opener bleek te zijn, tot op de dag van vandaag! Van een andere volle dame kreeg ik het compliment dat ze me zo bewonderde om mijn kleurige, vrouwelijke kleding, zelf droeg ze namelijk het liefste bruin, zwart en vooral wijd om haar volle figuur zoveel mogelijk te verbergen. Mijn kleding was voor haar een signaal dat ik goed in mijn vel zat, mijn figuur accepteerde en daarmee de buitenwereld het nakijken gaf. Iets wat ik me tot dat moment oprecht niet gerealiseerd had, ik vind kleurige kleding nu eenmaal leuker dan alleen maar zwart. Goed in mijn vel zitten deed ik al wel, ondanks de gevoeligheid voor andermans mening. Dat ik zo’n inspiratie voor haar bleek te zijn, geeft me tot op de dag van vandaag kracht!
Beide dames die ik hierboven noemde, hebben ondertussen een maagoperatie gehad, de een een sleeve, de ander een volledige gastric bypass. Niet, omdat ze zo graag slanker wilden zijn, maar omdat hun overgewicht hun gezondheid helaas serieus begon te beïnvloeden. Via Facebook volgen we elkaar de laatste twee jaar. Van de eerste dame hierboven kreeg ik afgelopen week een mooi bericht met haar verhaal erin, gezien mijn nieuwe onderneming had ze de behoefte dit te delen met me. Haar bericht zette me aan het denken: mensen met overgewicht kunnen het eigenlijk nooit goed doen! Niet dat wij (en dan generaliseer ik volledig, dat weet ik!) daarom zielig zijn, helemaal niet, ik geloof er juist in dat het een extra trigger kan zijn om blij met jezelf te zijn.
Wat bedoel ik dan?
Een van de meest gehoorde opmerkingen die deze dame nu te horen krijgt, is ‘Wat ben je mooi geworden!’ Indirect wordt daarmee gezegd dat ze mét de extra kilo’s niet mooi was. Hoe goedbedoeld de opmerking ook, het is geen fijne voor de ontvanger en het geeft weer hoe zeer we geconditioneerd zijn in onze maatschappij dat slank mooi is, iets anders niet.
Bij haar werkt de opmerking als een rode lap op een stier en zij kan het dan niet laten om daarop terug te geven dat ze altijd al mooi was, alleen nu een gewicht heeft wat door de meerderheid geaccepteerd wordt. Ze weet dat het maken van de opmerking meer zegt over de andere persoon dan over haar, en toch voelt ze zich gedwongen hierin voor zichzelf op te komen. Hoe mooi zou het zijn als dit niet meer nodig zou zijn! Dat de vooroordelen over slank / vol / dun / dik tot het verleden zouden behoren! Ook nu blijft zij een groot voorbeeld voor mij: ze schreef letterlijk: ik moet er nu juist aan wennen dat ik mijn rondingen niet meer heb en dat ik daar niet blij mee ben! Voor mij het bewijs van ultieme zelfacceptatie toen ze haar oude gewicht nog had.
Zo is er nog een voorbeeld wat ergens in de afgelopen weken voorbij kwam (ik ben even kwijt wie het me vertelde, excuses!). Deze volle dame vertelde: ‘‘Als ik met mijn dochter naar een fastfoodketen ga, kan ik het nooit goed doen. Bestel ik een salade, zie ik de mensen kijken (en soms zelf uitspreken!): ‘lekker schijnheilig, gaat ze hier een salade zitten eten en vreet ze zich zeker thuis rond.’ Terwijl als ik een menu bestel met frietjes en hamburger, ik bekeken word met een minderwaardige blik dat dát nu exact de reden is waarom ik extra kilo’s met me mee draag.’’
Zelf heb ik flinke slagen kunnen maken. Op goede dagen kan ik de mening van anderen volledig naast me neerleggen, op slechte dagen voel ik hen binnen komen. Ik kan me er dan even heel druk over maken, om mezelf vervolgens snel de vraag te stellen waarom ik er op dat moment zo gevoelig voor ben. Daar ligt namelijk wat mij betreft, het antwoord: als ik weet waarom ik het niet naast me neer kan leggen, kan ik dat aangaan en geef ik de buitenwereld de ‘macht’ niet meer om mij te raken met hun mening of vooroordeel.
Vooroordelen zullen er altijd zijn, ook ik ben niet onschuldig. Ik vind echter wel dat ik me bewust mag blijven en nog steeds worden van de vooroordelen die ik met me mee draag. Als ik me er namelijk bewust van ben, heb ik ook beter in de gaten wanneer ik vanuit die vooroordelen reageer en of ik daarmee mensen in hun waarde laat of niet. Dat vereiste in het begin oefening, absoluut! Ik heb echter gemerkt dat het zich uitbetaalt: ik ben opener naar de wereld gaan kijken en heb daardoor al zoveel mooie (van binnen én van buiten) mensen mogen ont-moeten die ik voorheen wellicht voorbij was gelopen.
De bewustwording van die vooroordelen had nog een ander positief effect: ik begon mezelf meer en meer te accepteren! Immers, als ik me niet langer druk maak over wat anderen van mij vinden, vaak gebaseerd op hun vooroordeel en ervaring, dan hoef ik niet langer heel hard te werken om het de anderen naar de zin te maken! Daarom zeg ik: het begint bij de mensen met overgewicht zelf: als jij gelooft, net als de dames uit mijn verhaal en ik, dat je mooi bent zoals je bent, dat je vanuit je innerlijke kracht kan voelen en werken, dan kun jij ook de mening of vooroordelen van de buitenwereld naast je neer gaan leggen. En dát is nou precies wat ik je zo gun, of het nu 2 of 20 kilo te veel is die je met je meedraagt!
Recente reacties