Volle Glorie!

Een aantal weken geleden heb ik de leden van mijn Facebookgroep ‘Vorm je Eigen Leven’ gevraagd wat ze graag van me wilden lezen in een blog. Daar kwamen meerdere zaken uit waarvan dit onderwerp het eerste is dat ik beet pak met ontzettend veel plezier! Lees je lekker mee?

Jezelf in volle glorie durven te laten zien: wat betekent dat nou eigenlijk?

Voor mij betekent het hoofdzakelijk dat ik me niet elk moment van de dag online en offline druk maak over hoe ik er uit zie en wat anderen daarvan denken. Omdat ik weet dat mijn basis goed is, ik vertrouwen heb in mezelf en daar ook de mindere momenten bij horen. Dat die acceptatie zó in mijn systeem zit dat het me opvalt als ik me er wél een keer druk om maak.

Maar hoe ben ik daar gekomen? Hoe heb ik bereikt dat ik mezelf zó volledig durf te laten zien, mijn eigen lichaam geaccepteerd heb en er zelfs mijn beroep van ben gaan maken om anderen daarin te inspireren? 

Geestelijke gezondheid 

Om heel eerlijk te zijn: ik weet niet eens waar het precies begonnen is. Wat ik wel weet, is dat voor mij werken aan mijn geestelijke gezondheid altijd vóór ging op mijn uiterlijk. In eerste instantie niet bewust dat het een zó in verbinding staat met het ander. Wat niet weg nam dat ik mijn gezondheid en/of fysieke klachten serieus nam en daar werk van maakte op momenten dat het nodig was. En wat ook niet betekende dat ik niets om mijn uiterlijk gaf: ik wil(de) er ook graag leuk uitzien!

Systemisch werk

Het werken aan mijn geestelijke gezondheid had en heeft alles te maken met mijn systeem van herkomst. Je zult mij die term nog veel vaker horen gebruiken, ik geloof namelijk sterk in systemisch werk. Het systeem van herkomst betekent je familielijn waar je uitkomt.

Voetbalelftal

Zie de basis van systemisch werk zo: binnen een voetbalelftal heeft ieder zijn verantwoordelijkheden. Op het moment dat een spits een rode kaart krijgt, moet hij eigenlijk het veld uit. Een van de verdedigers zegt echter dat hij de spits zo lief vindt dat híj er wel uit gaat in zijn plaats. Daarmee worden verantwoordelijkheden verschoven en raakt het team uit balans. Met een systeemopstelling is het mogelijk om de verdediger weer opnieuw het veld in te laten gaan en de spits alsnog het veld te laten verlaten. Daarmee wordt de balans in het team hersteld en kan iedereen zijn eigen rol weer pakken.

Depressie

En zo ging ik in eerste instantie met mijn depressie aan de slag toen ik een aantal jaar geleden me realiseerde dat ik alles had wat ik me maar kon wensen en toch zat te chagrijnen op de bank. Ik kwam erachter hoe diep depressie in mijn familiesysteem verankerd zat en daarmee hoezeer ik patronen van mijn voorouders had overgenomen. Dit te doorbreken was voor mij een geweldig moment. Daadwerkelijk het patroon ook in mijn gedrag te veranderen, kostte tijd, maar met elke stap die ik zette, voelde ik dat ik dichter bij mezelf kwam en dat de depressie écht verdween.

De relatie waarin ik zat, overleefde het niet, maar dat was prima, we zagen beiden dat we een andere kant op waren gegaan. Ik ging weer dingen doen die ik leuk vond, zoals dansen. Ik maakte prachtige reizen naar Australië, had weer een sociaal leven en bloeide op als nooit tevoren. Heerlijk!

Overgewicht

Ondertussen had het systemisch werk me zó geïnteresseerd dat ik er meer van wilde weten en ervaren. Dus ik bleef opstellingen doen en kwam zo beetje bij beetje meer te weten over de patronen die in mijn familie opgebouwd waren en waarbij ik de eer kreeg hen te doorbreken. De hardnekkigste van allemaal was en is het overgewicht. Al langere tijd voel ik dat ik weliswaar geen maat 38 in me heb, maar de kilo’s die ik nu met me meedraag, zijn ook niet allemaal van mijn eigen emoties. Een deel daarvan is wel degelijk opgebouwd uit een familiepatroon wat ik heb overgenomen.

Moeilijke momenten

En dat blijft een interessante. Want hoeveel energie ik ook gestoken heb in het doorbreken van ook dit patroon, het lukt me maar niet om het ook door te voeren in mijn dagelijkse leven. ‘Is het dan wel doorbroken genoeg?’ is een vraag die me regelmatig door het hoofd schiet op momenten dat ik mijn zwakkere momenten heb. Toch weet en voel ik dat dat zo is en op moeilijke momenten geeft me dat houvast om daarop te blijven vertrouwen. En dát zorgt ervoor dat mijn basis goed is en ik geen angst meer heb om mezelf te laten zien!

Realisatie

Wanneer ik me écht realiseerde dat ik mezelf in volle glorie liet zien? Toen ik totaal onverwacht een groot compliment van een lieve dansvriendin kreeg over hoe ik mezelf kleedde. Zij gaf me terug dat ze het zo gaaf vond dat ik altijd kleurrijke kleding droeg en daarmee de wereld liet zien dat het me niet uitmaakte wat de wereld er van dacht. Waar zij zich verstopte in bruine, grijze en zwarte kleding om maar zo onzichtbaar mogelijk te zijn.
Het was dát moment dat ik me realiseerde dát ik er inderdaad geen moeite mee had dat ik een kilo zwaarder ben. Ik voelde me goed in mijn lichaam, was fit en straalde. En dat stralen, dát komt doordat ik zo hard gewerkt had aan mijn geestelijke gezondheid. Nog steeds pleeg ik regelmatig onderhoud, ?, voor mij is dat de essentie van mijn bestaan: ervoor zorgen dat ik de beste versie van mezelf ben die ik kan zijn.

Gezonde mindset

Heb ik dan nu geen terugvallen meer?? Natuurlijk wel, ik zie precies wanneer ik weer donkere kleuren begin te dragen, een teken dat ik me graag weer even onzichtbaar wil maken. En na 2 zwangerschappen (en nu de derde) is mijn lichaam ook dusdanig veranderd dat de kleding waarin ik me een aantal jaar geleden zo happy in voelde, niet meer past of mooi staat. Dat vind ik nog steeds een ingewikkeld iets. Maar….. durf ik mezelf daardoor niet meer te laten zien aan de wereld? Heb ik ingeboet aan mijn gezonde mindset? Nee, ik zie wanneer ik terugvallen heb, ik laat het toe en ik pak het weer op als ik daar doorheen ben. Dát is voor mij de kracht om mezelf in volle glorie te durven laten zien.

Klinkt dit nou als te veel werk in één keer? Daag jezelf in kleinere stappen uit! Ga bijvoorbeeld eens voor je kledingkast staan en kijk welke kleuren er hoofdzakelijk in jouw kast hangen. Wat vertelt het je als je oprecht naar binnen kijkt bij jezelf?
En als je conclusie dan is dat je daar nog wel wat werk in te doen hebt, wat zou je er dan voor nodig hebben om een stapje verder te gaan? Welk stuk(je) van jezelf verstopt zich? Als je dat helder kunt krijgen voor jezelf, is dat al stap 1: bewustwording. En dat heb je nodig om uiteindelijk jezelf in volle glorie te laten zien!

Liefs,

Wilma

P.S. Mocht je naar aanleiding van deze blog meer willen weten over systemisch werk / het effect dat het op jouw struggles kan hebben? Ik ben nog op zoek naar een 3-tal cliënten die in dit najaar tijd en energie vrij willen maken om met mij aan de slag te gaan in het kader van mijn opleiding. Let me know if you want to be one of them!!

P.P.S. Stay tuned voor een nieuw aanbod voor de maand december!

www.wilmataa.nl