Ik had mijn zoontje net gedropt bij de opvang en stapte de auto weer in. Uit mijn ooghoek zie ik dat er iets aan de hand is. Er ligt een jongen op de grond. Ik stap uit en ren er op af. Hij is uitgegleden met zijn fiets en crepeert van de pijn. Twee andere dames zijn er ook al bij. Ik bel 112 en krijg stricte instructies dat hij niet mag bewegen (hij klaagde over pijn in zijn rug en zij). Een klasgenootje komt voorbij en helpt om de moeder van de jongen te pakken te krijgen, terwijl we wachten op de ambulance. De jongen koelt af, adem wordt wat trager en hij begint om zijn moeder te roepen. Eng. Gelukkig was zijn moeder er vrij snel en gaat volledig overstuur naast haar zoon zitten. Slechts enkele minuten later komt de ambulance er al bij en vraagt moeder aan de kant te gaan, zodat hij kan helpen. En dan gebeurt het. Waar ik als vreemde continu bij de jongen ben blijven zitten, hem kalmeren, over zijn wang aaien om hem gerust te stellen, komt moeders overeind en zegt, weliswaar nog in tranen: ‘Zo, nu kan ik wel een sigaret gebruiken.’ Wat me nog meer over de flos hielp, was een andere moeder die haar kende en even naar de school was gelopen, terug kwam en zei: ‘Ja, ik dacht al: ”Die kan vast een sigaret gebruiken.’” En ze staken er alletwee een op.
Ik ben snel na dat moment gegaan, ik kon niets meer doen en ik merkte dat ik door de adrenaline mijn mond bijna open trok. Eenmaal in de auto bedacht ik me: ‘Dit is dan dus het verschil. Mijn eetverslaving verdwijnt echt naar de achtergrond als er nood is en eten is wel het laatste waar ik op dat moment aan denk. Kennelijk is dat voor iemand die verslaafd is aan sigaretten, anders.’
Ik snap dat iemand overstuur is als je gebeld wordt dat je kind gewond op straat ligt en ik weet van anderen dat een verslaving zo werkt op momenten van stress. Die sigaret is op dat moment waarschijnlijk het enige houvast voor de moeder in kwestie. En toch snap ik er geen bal van.
Hoezo is die sigaret belangrijker dan hoe de ambulancebroeder met je kind bezig is?Je gaat dan toch aan de andere kant van de jongen erbij zitten? Je blijft in ieder geval in het directe gezichtsveld van de jongen, toch?
Of dat voor iedereen zo geldt (zowel aan de eetkant als aan de sigarettenkant), dat is absoluut de vraag. Een interessante waar ik op een ander moment nog wel eens verder in wil duiken. Voor nu kan ik alleen maar héél blij zijn dat ik de jongen heb kunnen helpen en dat ik nog zag dat hij door de broeder weer overeind geholpen kon worden, dus op het oog geen zware verwondingen.
Ik wilde het echter met jullie delen, ben namelijk ontzettend benieuwd naar jullie ervaringen en zienswijzen hierin. Laat je het me weten?
Recente reacties